W 1946r. władze polskie przejęły od Armii Czerwonej majątek ziemski w Wojcieszycach - około 800 ha ziemi, zabudowania folwarczne i pałacyk. Od 1947 zarządzały nim Państwowe Nieruchomości Ziemskie; w 1949 utworzono Zespół Państwowych Gospodarstw Rolnych, do którego włączono również gospodarstwa z Różanek, Kłodawy, Gralewa i Wawrowa (w sumie około 2500 ha). W roku 1950 lub 1951 z połączenia Zespołu PGR Wojcieszyce z Zespołem PGR Murzynowo powstał Zespół PGR Gorzów Wlkp. Był on gospodarstwem wielotowarowym, zajmował się produkcją zbóż konsumpcyjnych oraz hodowla krów, świń i owiec.

W początkowych latach z samych Wojcieszyc pracowało w PGR tylko około 8 mężczyzn, reszta pracowników była sezonowo sprowadzana m.in. z województw: sieradzkiego, rzeszowskiego, kieleckiego i siedleckiego. Jednak po pewnym czasie ci młodzi (niespełna dwudziestoletni) ludzie zakładali rodziny i osiedlali się w Wojcieszycach. W czasie żniw i wykopków w zakładzie zatrudnionych było około 200 osób. Pochodziły one również z zakładów pracy z Gorzowa Wlkp., z zarządzającymi których rozliczał się zakład w Wojcieszycach. W realizowaniu zadań gospodarstwu pomagały różne organizacje (np. w 1953r. z okolic Warszawy przyjechały członkinie Służby Polsce, by pomóc przy pracach żniwnych), przy których okresowo pracowali również żołnierze i więźniowie. Do zbierania stonki z krzaków ziemniaczanych zgłaszały się szkoły z Gorzowa Wlkp. W miejscu, gdzie dziś znajdują się magazyny i obora, był park z pomnikowymi drzewami, podestem do tańca i ławkami. Pracownicy gospodarstwa organizowali tam wieczorki taneczne. Jednak około połowy lat pięćdziesiątych nakazano postawić przy dworze budynki gospodarcze.

W latach sześćdziesiątych Zespół PGR Gorzów został zlikwidowany, a wojcieszyckie gospodarstwo przejęła Poznańska Hodowla Roślin. W Różankach powstał wówczas specjalny dział, prowadzący doświadczenia na roślinach. Zaczęto prowadzić hodowle twórczą i zachowawczą (kwalifikowany materiał siewny).W gorzelni produkowano rocznie około 150 tys. litrów spirytusu, głównie z ziemniaków, ale i z jabłek, buraków półcukrowych oraz importowanego sorgo. Na początku lat sześćdziesiątych SHR zbudował wodociąg dla potrzeb zakładu, po pewnym czasie przyłączyli się do niego mieszkańcy wsi.

W latach siedemdziesiątych zakład zaczął działać w ramach Zielonogórskiego Przedsiębiorstwa Hodowli Roślin i Nasiennictwa. W 1978r. wybudowano nową fermę na 500 krów przy drodze do Gorzowa Wlkp.; do tego czasu obory znajdowały się na terenie starego folwarku.

Na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych zaczęto budować czteropiętrowe bloki z mieszkaniami dla pracowników SHR. Nowe budynki powstały na miejscu dziewiętnastowiecznych czworaków. Zbudowano zakładowe przedszkole, pawilon sportowy przy stadionie sportowym i dom socjalny dla pracowników SHR-u (który na podstawie porozumienia podpisanego przez SHR i Urząd Gminy w 1984 stał się Gminnym Ośrodkiem Kultury). SHR był patronem klubu sportowego działającego w Wojcieszycach, który przez długi okres był Zakładowym Ludowym Klubem Sportowym "SHR".

Pod koniec lat osiemdziesiątych XX wieku wojcieszycka Stacja Hodowli Roślin była dużym, nowoczesnym i produktywnym zakładem rolnym, gospodarującym na ok. 2,5 tys. hektarów, wyspecjalizowanym w uprawie kilku gatunków roślin na nasiona oraz hodowli bydła mlecznego, którego stado liczyło prawie pół tysiąca krów. Część produkcyjna Stacji przynosiła znaczne zyski, które pozwalały na wypłacanie pracownikom przyzwoitych pensji oraz inwestowanie w rozwój przedsiębiorstwa.

Wskutek zmian politycznych oraz społeczno-ekonomicznych zachodzących w Polsce po roku 1989 nastąpiło zdecydowane pogorszenie zewnętrznych warunków działania. Zostało drastycznie okrojone finansowanie postępu biologicznego w rolnictwie, co uderzyło w dział naukowo-badawczy SHR. Przedsiębiorstwo znalazło się ponadto w tzw. pułapce kredytowej, podobnie jak inne PGR, do likwidacji których zmierzała polityka państwa. Próbą wyjścia z tej sytuacji była restrukturyzacja gospodarstwa. Oznaczała nie tylko ubytek znacznej części majątku (ziemie i obiekty w Różankach oraz Kłodawie) ale i redukcje zatrudnienia. Spośród zatrudnionych wówczas 154 pracowników (w okresie największego rozkwitu działalności było ich 234) wymówienie otrzymało 67. SHR wyzbyła się obiektów nieprodukcyjnych: 280 mieszkań, kotłownia i inne urządzenia komunalne przekazano Spółdzielni Mieszkaniowej "Trzynastka", przedszkole, dom socjalny (w którym już od kilku lat mieścił się GOK) boisko i pawilon sportowy - Urzędowi Gminy.

W 1993 roku zakład od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa przejęła w dzierżawę na 10 lat spółka z o.o. pod nazwą "SHR Przedsiębiorstwo Rolno-Handlowe". Założyło ją 24 udziałowców - osób fizycznych, byłych pracowników przedsiębiorstwa państwowego. Do 1998 firma osiągała zyski uprawy ziemi oraz hodowli bydła mlecznego i jałówek. Jednak mimo wzrostu wydajności upraw i większej produkcji mleka, w 1999 po raz pierwszy odnotowano straty. W kolejnych latach susze mocno obniżyły plony rzepaku, zbóż i kukurydzy. Dodatkowo spadły ceny skupu (w ciągu dwóch lat na pszenicę nawet o 25%, za żywiec o 30%, mleko o 9%). Jednocześnie rosły koszty produkcji rolnej.

W listopadzie 2002 skończyła się 10-letnia umowa dzierżawy. Ziemie i budynki wróciły do AWRSP, która wystawiła je na przetarg. 27 pracowników spółki straciło pracę, a nowym dzierżawcą został Maciej Mularski, właściciel Zakładu Ogrodniczego "Różanki", oddalonego kilka kilometrów od Wojcieszyc.

Dzisiaj w obiektach po SHR nie prowadzi się już produkcji zwierzęcej.Przez dłuższy czas  stały one puste i niewykorzystane, a potem zostały rozebrane.

Proponujemy przeczytać również artykuł Wieś popegeerowska, a także obejrzeć galerie zdjęć: b. Stacja Hodowli Roślin oraz Stare fotografie.